کد مطلب:42842 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:39

گنجینه پرسمان » حديث شناسي

چگونه ميتوان نماز را با خلوص نيت به جا اورد

اخلاص، يكي از فضايل دروني مومنان و مردان الهي است كه مستلزم

پاكي بيشائبه اعمال ديني و عبادت خالصانه نسبت به خدا و فداكاري

محض در مقابل او است.

عبادتي كه مومن در برابر خدا بايد انجام دهد، قبل از هر چيز اقرار به

يگانگي او است; يعني، او را پروردگار مطلق شناختن و هيچ يك از آفريدهها

را با او شريك ندانستن، اگر اين اعتقاد در تمام اركان وجود انسان، ريشه

بدواند بر تمامي اعمال و رفتارهاي او تاثير خواهد گذاشت و وي تمام

كارهايش را براي خدا انجام خواهد داد و هيچ شريكي را براي او در نظر

نخواهد گرفت.

دست يافتن به اخلاص و نيت خدايي در نماز، راه كارهاي مختلفي دارد;

از جمله:

1. توجه به ارزش و اهميت نماز و عبادت و آثار و پاداش اين كه به

نمازگزاران مخلص وعده داده شده است;

2. انديشيدن در آفرينش; تفكر بيشتر در خلقت شناخت ما را به عظمت

و قدرت خدا ميافزايد و در نتيجه سعي ميكنيم كارها را براي او انجام دهيم

و به اخلاص نزديك شويم.

3. توجه به صفات خداوند; شناخت او صاف خدا و زنده نگه داشتن آنها

در ذهن، سبب توجه به او و قطع نظر از غير او ميگردد و انسان را كم كم،

خدايي ميكند.

4. توجه به نعمتها، شناخت نعمتهاي خدايي و توجه به آنها، انسان

را شيفته آفريدگار آنها ميسازد و دل را خانه عشق الهي ميسازد.

5. توجه به سود قطعي و جاودان; آنان كه براي دنيا و غير خدا تلاش

ميكنند، شايد به مقصود برسند و شايد هم نرسند; ولي كساني كه براي خدا

و آخرت كار ميكنند، سود و نتيجه كارشان قطعي است.

6. توجه به بيارزشي دنيا; براي افراد بصير و نمازگزار، دنيا در مقابل

آخرت و مردم در برابر خدا، چندان ارزشي ندارد كه براي آن كار كنند.

7. توجه به ناتواني مخلوقات; قدرت مطلق از آن خدا است و همه كارها

به دست او است. بنابر اين كسي غير از خدا، شايسته آن نيست كه مورد

توجه قرار گيرد و عبادتها براي جلب نظر غير خدا انجام شود.

8. عبرت از ديگران; بسياري از آنان كه توجه به غير خدا كردند و در پي

معبودهاي پوشالي بودند به سرنوشت شوم و دردناكي گرفتار شدند كه توجه

به سرگذشت عبرتآموز آنان ميتواند انسان را به اخلاص برساند و

بياعتباري غير خدا را روشن سازد.

9. توجه به سرانجام رياكار در آخرت; سيماي شرم آور و رسوايي بزرگ

رياكاران در قيامت، بسيار دشوارتر و عبرتانگيزتر است.

قرآن مجيد، دوزخ و ويل جهنم را براي نمازگزاران رياكاري ميداند كه

نسبت به نماز سهل انگاري ميكنند.

در حديث است كه: ((در قيامت، رياكار را با چهار نام، صدا ميزنند: كافر،

فاجر، غادر و خاسر)).

سپس به او ميگويند ((اعمالت تباه گشت و پاداشي در كار نيست، امروز،

مزد خود را از كساني دريافت كن كه براي رضاي آنان كار ميكردي)).

براي مطالعه بيشتر ر.ك:

1. پرتوري از اسرار نماز، محسن قرائتي;

2. وصال دوست، رحيم كارگر.